De 3 belangrijkste studies over microdoseren tot nu toe

Wat zijn de 3 belangrijkste studies over microdoseren tot nu toe? Dat ligt eraan wat je bedoelt met belangrijk.

Veel studies over microdosering zijn beperkt in omvang. Ze kunnen observationeel of epidemiologisch zijn. Dit betekent dat ze ons inzicht kunnen geven in microdosering, maar geen oorzaak en gevolg kunnen vaststellen.

Kan microdoseren je humeur en focus verbeteren? Zal het jouw productiviteit verhogen? Of is dit allemaal één groot placebo-effect?

Gelukkig zijn onze 3 belangrijkste studies over microdoseren tot nu toe allemaal dubbelblind en placebo-gecontroleerd. Dit betekent dat noch de deelnemers, noch de onderzoekers weten wie een actieve dosis krijgt en wie een placebo krijgt.

Dus laten we de wetenschap gebruiken om te zien of microdoseren zijn hype waarmaakt.

Wat is Microdoseren?

Microdoseren is het nemen van een subfarmacologische dosis van een stof, vaak een psychedelisch middel zoals psilocybine paddenstoelen of Lysergamiden.

Iedereen weet dat wanneer je een flinke dosis van deze stoffen neemt, je een “psychedelische trip” ervaart die je zintuigen transformeert.

Een voldoende grote hoeveelheid en je ervaart een fenomeen dat ‘egodood’ wordt genoemd.

Maar microdoseren? Voel je überhaupt iets?

Anekdotische berichten vertellen ons veel. Ze zijn misschien niet “wetenschappelijk”, maar het zijn indicatoren dat microdosering verder kan gaan dan alleen het placebo-effect.

Duizenden hebben een betere focus, verhoogde productiviteit en meer creativiteit gemeld. Anderen hebben het gevoel dat hun stemming stabieler is en een algemeen gevoel van welzijn overbrengt.

Sommigen melden zelfs hogere cognitieve functies, zoals geheugen en leren.

Of je nu een student of academicus bent, een zakenman of iemand die creatief moet zijn op het werk, microdoseren kan voor jou werken!

De derde belangrijkste studie over microdoseren tot nu toe

Van de 3 belangrijkste studies over microdoseren tot nu toe, is dit onze derde belangrijkste.

Gepubliceerd in het tijdschrift Addiction Biology, vond dit onderzoek geen sluitend bewijs dat microdosering hielp bij focus of geheugen. Toch toonden ze wel aan dat het meer was dan een placebo.

De microdoseringsdeelnemers hadden minder angstige emoties, verminderde gevoelens van isolatie en waren minder vatbaar voor vlucht- of vechtreacties.

Deelnemers meldden zich enthousiaster te voelen in hogere microdoses. Alsof ze meer daadkracht hadden.

Onderzoekers dienden gedurende twee weken lage doses LSD toe aan 56 gezonde volwassenen van 18 tot 35 jaar. Niemand ondervond psychedelica of microdosering en wist niet wat te verwachten.

“We kunnen niet noodzakelijkerwijs zeggen dat microdoseren niet werkt”, zei de hoofdonderzoeker in een persbericht. “Alles wat we kunnen zeggen is dat we onder deze gecontroleerde omstandigheden, met dit soort deelnemers, deze doses en deze intervallen, geen robuust effect zagen.”

Wat betekent dat ze veranderingen zagen, maar niet levensveranderend. Geen objectief sluitend bewijs dat microdoseren je gerichter, productiever of gelukkiger maakt.

Maar de onderzoekers gaven toe dat ze slechts twee weken naar gezonde mensen keken. Ze weten niet wat de resultaten zouden zijn geweest als ze langer door waren gegaan met de studie. Of als ze hun onderzoek hadden gedaan naar mensen die lijden aan angst of uitstelgedrag.

De tweede belangrijkste studie over microdosering tot nu toe

Van de 3 belangrijkste studies over microdoseren tot nu toe, is dit onze tweede belangrijkste. En het is niet wat je zou denken.

Dit artikel richt zich op placebo-gecontroleerde studies om ervoor te zorgen dat we niet alleen onze vooringenomenheid bevestigen. En dus, als placebo-gecontroleerd onderzoek geen bewijs vindt voor microdosering, zullen we jou daarover vertellen.

Dus wat zegt het meest recente onderzoek naar microdosering? Heeft een dubbelblinde placebo-gecontroleerde studie over psilocybine paddenstoelen microdosering ontkracht?

De onderzoekers zeiden dat een laboratoriumomgeving “de motivatie van individuen die betrokken zijn of van plan zijn om deel te nemen aan microdoseringsprotocollen niet kan vastleggen, waardoor de waarschijnlijkheid van positieve effecten op creativiteit en cognitieve functie wordt onderschat.”

Dus dat is er dus.

Ook: “De gerapporteerde acute effecten waren significant intenser voor de actieve dosis in vergelijking met de placebo”, maar alleen wanneer de deelnemers zich realiseerden dat ze zich in de microdoseringsgroep bevonden. Dit betekent waarschijnlijk dat zelfs bij 0,5 gram gedroogde paddenstoel, ze nog steeds enkele van de farmacologische effecten voelden, hoe mild ook.

Maar critici richten zich op waar de onderzoekers schreven: “We concluderen dat verwachting ten minste enkele van de anekdotische voordelen ondersteunt die worden toegeschreven aan microdosering met psilocybine-paddenstoelen.”

Vertaling: het is allemaal een placebo.

Maar wacht, dat is niet wat ze zeiden. De auteurs schreven dat ten minste enkele van de voordelen worden toegeschreven aan microdosering. Dus wat kunnen ze wel en niet toeschrijven aan het placebo-effect?

Onderzoekers vonden hersenveranderingen. Maar ze konden bepaald gedrag niet koppelen aan wat hun metingen hen vertelden. Ze vonden een verminderd EEG-vermogen in de theta-band met bewaarde Lempel-Ziv breedbandsignaalcomplexiteitsniveaus.

Met andere woorden, veranderde EEG-ritmes. Dat is een wetenschappelijke manier om iets meer te zeggen dan een placebo. Er gebeurde iets in de hersenen. Maar voor de auteurs van deze belangrijke studie over microdoseren was het onduidelijk.

De eerste en belangrijkste studie over microdoseren tot nu toe

Van de 3 belangrijkste studies over microdoseren tot nu toe is dit onze belangrijkste.

In samenwerking met het Maastricht-programma heeft de in het Verenigd Koninkrijk gevestigde Beckley Foundation de eerste belangrijke studie naar microdosering uitgevoerd door ernaar te kijken in een laboratorium.

Gezonde vrijwilligers kregen enkelvoudige doses van 5, 10 en 20 microgram LSD of een placebo. Onderzoekers namen elk uur bloedmonsters en detecteerden veranderingen met behulp van een ELISA-test.

Ze maten eerder veranderingen in de van de hersenen afgeleide neurotrope factor. De BDNF is een kenmerk bij neurodegeneratieve en neuropsychiatrische aandoeningen.

Onderzoekers geloven dat een slecht functionerende BDNF verschillende aandoeningen kan veroorzaken, van depressie tot diabetes tot de ziekte van Alzheimer.

Deze belangrijke studie over microdosering vond ook pijnstillende eigenschappen, wat het feit verder bevestigt dat microdosering geen placebo is.

Toekomstige studies in microdosering

Dus helpt microdoseren bij x, y of z? Kan het je focus helpen of je creativiteit stimuleren? Kan het jou helpen een bedrijf te starten of de angst voor een spreekbeurt te verminderen?

In de 3 belangrijkste studies over microdoseren tot nu toe zagen we één onderzoeker het microdoseringsprotocol aanspreken als mogelijk essentieel voor het bereiken van de gewenste resultaten.

Een laboratoriumomgeving kan ons maar zoveel vertellen. Maar het zegt ons wel iets. Wat er in de hersenen gebeurt, is zeker geen placebo-effect.

Om een voorbeeld te noemen: er gebeurt iets in de hersenen waardoor mensen het gevoel hebben dat ze meer kracht hebben. Als jij je enthousiaster voelt, voel jij je dan niet gedwongen om te handelen? Het is moeilijk om maar wat te zitten wanneer jij je gemotiveerd voelt.

We zouden kunnen zeggen dat microdoseringsprotocollen de basis leggen voor positieve hersenveranderingen. En zodra we denken en voelen dat deze hersenen veranderen, kunnen we ons subjectieve gedrag veranderen.

En met jou? Heeft je microdoseringsprotocol je leven ten goede veranderd? Laat het ons weten in de comments!

Check out our shop full of microdosing goodies!